اعتــراف

مرا هزار عاشق است، هزار دل شکسته ام
ولی ز يوغ عاشقی هزار بار رسته ام

هزار نامه و گل از هزار عاشق جوان
گرفته ام و در به روی هر هزار بسته ام

چنان گذشته زندگی ميان بند و بندگی
که من ز دست هرچه مرد زندگيست خسته ام

مرا به سرنوشت مادران من مخوان دگر
که سالهاست از شما و عشقتان گسسته ام

من و خيال سادگی و عشق خانوادگی
بدور باد از گزند هر چه مرد هسته ام

چه خوش خيال و ساده ای که دل به وهم داده ای
گمان چه می بری که من بياد تو نشسته ام؟

چه بيقراری ای پسر، کجای کاری ای پسر
چه می دهی پيام روز و شام دسته دسته ام

که من زترس عشق چون تويی هزار سال پيش
درون خود خزيده ام برون زبند جسته ام

تو را خدا عجيب نيست، مرا هزار عاشق است
ولی ز يوغ عاشقی هزار بار رسته ام